انواع ورژن های شبکه WiFi
تکنولوژی وای فای به منظور دستیابی به ارتباط اینترنتی بی سیم به کار می رود.روترها، لپ‌تاپ ها، گوشی های هوشمند و سایر لوازم هوشمند که قابلیت اتصال بی سیم به اینترنت را دارند همگی از استانداردهای بی‌سیم متفاوت برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کنند. این استاندارد ها پس از چند سال بروز رسانی شده که باعث بهبود مواردی چون افزایش سرعت اتصال ، افزایش تعداد اتصال هم زمان کاربران، کیفیت بهتر سرویس دهی و سایر موارد می شوند. استانداردهای Wi-Fi مجموعه‌ای از سرویس‌ها و پروتکل‌ها هستند که تعیین کننده ویژگی ها و اقداماتی هستند که شبکه wifi انجام خواه داد . استاندارد IEEE 802.11 اولین استانداری است که در سال ۱۹۹۷ میلادی توسط انستیتو مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) معرفی شد و آن ها اولین استاندارد اولین استاندارد WLAN معرفی کردند. استاندارد 802.11 از پهنای باند حداکثر 2 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کرد که برای بسیاری از کاربردها محدود بود. در حال حاضر نیز تولید لوازم وایرلس با استاندارد 802.11 ، متوقف شده است. در ادامه به بررسی ورژن های مختلف استاندارد 802.11 خواهیم پرداخت.
802.11b (WiFi 1)
IEEE استاندارد اصلی 802.11 را در ماه جولای سال 1999 گسترش داد و استاندارد 802.11b را ایجاد کرداین استاندارد به سرعت 11 مگابیت بر ثانیه دست یافت. 802.11b از همان فرکانس سیگنال دهی رادیویی 2.4 گیگاهرتز استاندارد 802.11 استفاده می کند. استاندارد 802.11b به نام WiFi 1 نیز شناخته می شود. استفاده از این استاندارد در عین حال که پوشش دهی سیگنالی آن در حد خوبی قرار دارد ، کم هزینه است. این استاندارد همان استانداردی بود که موجب آغاز محبوبیت Wi-Fi شد.در نظر داشته باشید که استاندارد 802.11b می تواند با امواج مایکروو، تلفن های بی سیم وسایر دستگاه هایی که از همین باند فرکانسی 2.4 گیگاهرتز استفاده می کنند تداخل ایجاد کند و برای این عدم تداخل، بهتر است که تجهیزات 802.11b از سایر وسایل بی سیم ، یک فاصله مشخصی داشته باشند که حجم تداخل امواج را به حداقل رساند.
802.11a (WiFi 2)
در حالی که802.11b در حال توسعه بود ، IEEE یک افزونه دوم به استاندارد 802.11 اصلی با نام 802.11a ایجاد کرد. از آنجا که محبوبیت 802.11b بسیار بیشتر از 802.11a بود ، برخی معتقدند که 802.11a پس از 802.11b ایجاد شده است. در واقع ، 802.11a در همان زمان ایجاد شد. استاندارد 802.11a به نام WiFi 2 نیز شناخته می شود. 802.11a پهنای باند تا 54 مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند و در طیف فرکانسی تنظیم شده در حدود 5 گیگاهرتز سیگنال می دهد. 802.11a به دلیل هزینه بیشتر ، معمولاً در شبکه های تجاری و سازمانی یافت می شود در حالی که 802.11b در بازار محصولات خانگی محبوییت بیشتری دارد.
از آنجایی که 802.11a و 802.11b از فرکانس‌های متفاوتی استفاده می‌کنند، این دو استاندارد با هم سازگاری ندارند. برخی شرکت‌های سازنده، تجهیزات ترکیبی را در قالب استفاده از دو استاندارد 802.11a/b ارائه می‌دهند اما این محصولات در هر لحظه، از یکی از استانداردها استفاده می‌کنند. به عبارت دیگر، هر دستگاه متصل به وای‌فای باید از یکی از این دو استاندارد استفاده کنند.
در نظر داشته باشید با این که استاندارد 802.11a سرعت حداکثری و بالایی را ارائه می دهد اما به دلیل فرکانس بالاتر در مقایسه با 802.11b ، محدوده پوشش دهی سیگنال آن کم تر است و هم چنین این فرکانس بالاتر باعث می شود امواج نتوانند براحتی از موانع عبور کنند.
802.11g (WiFi 3)
این استاندارد در سال 2003 طراحی شد. هدف از طراحی 802.11g این بود که بتواند به بهترین ترکیب ویژگی های 802.11a و 802.11b دست یابد. این استاندارد از پهنای باندی تا ۵۴ مگابیت بر ثانیه پشتیبانی کرده که این ویژگی را از 802.11a به ارث برده و برای دستیابی به پوشش وسیع‌تر، از فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز استفاده می کند که از ویژگی های 802.11b است. 802.11g با 802.11b سازگار است ، بدین معنی که نقاط دسترسی 802.11gبا آداپتورهای شبکه 802.11b کار می کند و بالعکس. استاندارد 802.11g به نام WiFi 3 نیز شناخته می شود.
802.11n (WiFi 4)
این استاندارد در سال 2009 معرفی شد . این استاندارد از تکنولوژی MIMO استفاده می کند که در آن چندین سیگنال بی‌سیم و آنتن به جای یک مقدار واحد، پهنای باند پشتیبانی شده در مقایسه با نسل های قبلی بهبود پیدا می کند. این استاندارد هم در باند 5 گیگاهرتز و هم در باند 2.4 گیگا هرتز فعالیت می کند و با 802.11b/g سازگار است. این استاندارد امکان دستیابی به پهنای باند شبکه ۳۰۰ مگابیت برثانیه را می تواند برای کاربران فراهم کند. از مزایای این استاندارد در مقایسه با استاندارد های قبلی می توان به وجود سرعت حداکثری پوشش دهی بسیار بهتر سیگنال و مقاومت بیشتر در برابر تداخل سیگنال با منابع خارجی و موانع اشاره کرد. البته هزینه آن نسبت به استاندارد 802.11g بیشتر است.
استاندارد 802.11ac (WiFi 5)
این استاندارد در سال 2014 معرفی شد و آن چیزی است که در اغلب دستگاه‌های بی‌سیم که اینک می‌بینید استفاده می‌شود. این استاندارد پشتیبانی MU-MIMO را نیز اضافه کرد که امکان انتشار در کانال‌های بیشتر برای باند 5 گیگاهرتز را فراهم می‌کند و از چند آنتن برای یک روتر نیز پشتیبانی می‌کند. این استاندارد می تواند پهنای باند 1300 مگابیت بر ثانیه را در باند 5 گیگا هرتزرا به علاوه پهنای باند ۴۵۰ مگابیت بر ثانیه در باند ۲.۴ گیگاهرتز را در اختیار کاربران قرار دهد. استاندارد 802.11ac با نسل های قدیمی تر 802.11b/g/n هم سازگاری دارد.این استاندارد به WiFi 5 نیز شناخته می شود.
استاندارد 802.11ax (WiFi 6)
استاندارد 802.11ax که با نام Wi-Fi 6 شناخته می شود ، در سال 2019 معرفی شد و قرار است که جایگزین 802.11ac به عنوان استاندارد جدید بشود. استاندارد 802.11ax حداکثر سرعت به میزان 10 گیگابیت بر ثانیه در کاربران قرار می دهد که در حدود 30 تا 40 درصد بهبود نسبت به استاندارد 802.11ac دارد. به علاوه استاندارد 802.11ax ظرفیت شبکه را به وسیله ی MU-MIMO و ایجاد امکان جریان‌های داده همزمان ارتقا داده است. در زمان انتقال داده ها و مصرف انرژی نیز صرفه جویی خواهد شد .
